ژنتیک یا محیط در شخصیت شناسی

وقتی برای خودشناسی یا حتی شخصصیت شناسی، یک شخصیت را مورد مطالعه قرار میدهیم، اغلب به سوالاتی میرسیم که ژنتیک و محیط را مقابل هم قرار میدهند:

1. آیا ویژگی های ژنتیکی، ما را به سمت رفتارهای خاص سوق میدهد؟
2. یا این تجربه ما از زندگی است که شخصیت را میسازد؟

اختلاف تمام نشدنی در شخصیت

روانشناسی امروز ثابت کرده که هر دو عامل تاثیر بسیار زیادی در ما دارند و به طور صریح نمیتوان مرزی برای میزان تاثیر آنها تعیین کرد و بر سر این موضوع در شخصیت و تیپ های شخصیتی میان روانشناسان و نظریه پردازان، هنوز اختلاف نظرهای اساسی وجود دارد.

ژن هایی برای شخصیتمان؟

طبیعت در مقابل پرورش بحث های جنجالی دارد؛ اما یک چیز واضح که همگان در آن توافق دارند این است که طبیعت انسانی بسیار پیچیده است و حتی در جایی که ثابت بشود شخصیت اساسا ژنتیکی است هم کشف مثلا ژنی برای درونگرایی یا برون گرایی بعید است.

تاثیر محیط بر تیپ شخصیتی

احتمالا ذکر این نکته لازم است که بگوییم، محیطی که در آن قرار دارید در شکل گیری شخصیت شما پررنگ است و شما را مجبور میکند صفات و عاداتی را در خود ایجاد کنید که برای تیپ شخصیتی شما بیگانه به نطر برسد.

مثل زمانی که شما به طور طبیعی برنامه تان بر اساس الهام و شهود درونی و خودجوش است اما در محیط کاری با مدیری که در برنامه ها وسواس دارد، ترجیحات شما تغییر میکند. هر چند که پس از ترک این شغل احتمالا به شخصیتی که میخواهید بازگشت خواهید کرد.

جهان جایی برای همه شخصیت هاست.

آنچه که شخصیت شناسی و خودشناسی به ما میدهد، درک متفاوت بودن و گاهی حتی مشترک بودن تیپ های شخصیتی بین انسان های روی کره زمین است. ما به آسانی متوجه میشویم که بعضی از دوستانمان متفکر هستند، در حالی که بعضی ها شخصیتی احساس کننده دارند. این امر در زدودن تعصبات از زندگی روزمره ما نقش مهمی دارد. اینکه بفهمیم یک نویسنده برونگرا یا یک سیاستمدار میتواند شخصیت درونگرا داشته باشد، تصور ما از ویژگی های شخصیتی را به واقعیت و نه کلیشه های موجود در جامعه نزدیک میکند.

برای دریافت بینش جالب و مفید متناسب با نوع شخصیت شما، به سایت میلوژی سر بزنید.